straatbeeld – Oog op Laren

Gisterenavond is in het Brinkhuis een schetsmodel voor de Brink gepresenteerd. Belangrijkste punten zijn:
– het merendeel van de bomen zal geen tien jaar meer staan; vervanging door andere soorten (meer diversiteit) is nodig
– de huidige voetpaden rond de Brink worden vervangen door paden ‘in het gras’
– de plaats van de poffertjeskraam wordt een dorpserf, met daarbij een kiosk en een (de) muziektent en met een wand afgeschermd van de Brink
– ook het Winter Village (voorheen ijsbaantje) zou daar een plaats moeten krijgen, al dan niet ingedikt
– de directe omgeving van het oorlogsmonument moet meer allure en waardigheid krijgen
– de bank en de pomp zullen enigszins worden verplaats, zodat ze wat beter tot hun recht zullen komen

Er werden tal van vragen gesteld (‘hoe zit het met de eendjes, de hangjongeren, graffiti, het parkeren (niet meer aan de Torenlaan-zijde) en het werd ook duidelijk dat er in ieder geval bij de aanwezigen weinig sympathie bestaat voor het Winter Village. Aanwezige: ‘Veranderd van een aardig ijsbaantje in platte grootschalige regio-horeca met ergens achteraf een ijsbaantje.’ Applaus. Wethouder Calis probeerde als volgt wat tegengas te geven:’Alle scholen maken er gebruik van, er zijn zeker 80 vrijwilligers en het is een Anton Pieck-element’. Geen applaus.

Oog zegt:
‘Eerder is van deze kant voorgesteld de Brink de hoedanigheid te geven van binnendorps stiltegebied. Daar wordt nu aan toegevoegd: de conditie en toekomstverwachting van de bomen – hét kenmerk van deze Brink – zijn schrikbarend slecht en voor de status, functie en cultuur-historie van Laren uiterst bedreigend. In plaats van voor veel geld hier wat inspraakachtige en plantsoenvormende landschapsarchitectuur te gaan bedrijven én ruimte te blijven geven aan niet-passende activiteiten, is het zeer noodzakelijk om een reddingsplan te bedenken voor met name de natuurkant van de Brink. Het is voor dit kenmerkende deel van Laren, code rood, één minuut voor twaalf, de dood staat aan de rand. Laren moet af van het denken dat de Brink vooral een sfeervol decor is voor consumptief gedrag en artistieke welstandigheid. De Brink is een dorpsgedeelte in doodsnood.’